عرصه‌ای آزاد برای اندیشیدن دربارهٔ معماری ایران
کاشان، خانۀ عباسی‌ها، کنج حیاط، لابه‌لای تزئینات، جایی آن پشت‌مشت‌ها افتاده بود: محبس «یمینه». کم مانده بود از کنارش بگذریم و هیچ داستانی شکل نگیرد و تاریخ با «یمینه» آشنا نشود. نامش را خودمان «یمینه» گذاشتیم. دختری که یکی از ما می‌گفت لابد بیمار بوده و نزار، و لابد زندانیِ این محبس بوده در خانه‌شان …
در آستانهٔ انتخابات در همه‌جای دنیا، رسانه‌ها و نامزدها و تبلیغات انتخاباتی بیش از آن که بر نقاط مثبت کشورشان از لحاظ مسائل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی تأکید کنند، از بحران‌ها، مشکلات و گرفتاری‌ها می‌گویند. هرچند بحران امری نامطلوب به نظر می‌رسد که انسان‌ها از آن فراری هستند، گویی حدی از بحران برای همبستگی اجتماعی …
تقریبا سه ماه پیش بود که جمعی از دانشجویان رشتۀ مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران در دفتر معمارنت تصمیم گرفتیم فیلمی دربارۀ آثار و اندیشه‌هایش بسازیم و جست‌وجو در نوشته‌ها و آثارش را آغاز کردیم. صارمی از معدود معمارانی بود که علاوه بر طراحی، نوشت و از اندیشه‌ها و آثار و زندگانیش گفت. هرچه در …
علی‌اکبر صارمی؛ دلباختهٔ گذشته زیبا، سازندهٔ امروز مدرن ادامۀ مطلب »
آدرس می‌دهند چهارطبقه، مدرس ٨، پلاک ٢٠. آدرس پستی و رسمی‌ای که با پرانتز دستکاری شده و نام چهارطبقه مفهوم‌ترش کرده است. چهارطبقه نام ساختمانی است با همین تعداد طبقات، که در سال ١٣٠٧ خورشیدی، همزمان با احداث خیابان ارگ در مشهد ساخته شده است. از همان اوائل ساخت ساختمان، آن را به نام چهارطبقه …
اگر درگیر جنگ نبود تا تخلیه شود از كارمندان كارخانهٔ كشت و صنعت كارون تا جنگ‌زده‌ها و محروم‌ترها را اسكان دهد و برنامه‌های طراحی‌اش تغییر كند، شاید هنوز به هذیان نیفتاده بود؛ شوشتر نو. سر سياه زمستان چهار زن خاكستری با موهاي رنگی و روسرهای پلنگی تخمه می‌شكستند و بچه‌هايی با لباس‌های گل‌دار نارنجي و صورتي …
وقتی موضوع نوشتن کافه باشد، جدا کردن آدم‌ها از کالبد معماری و صحبت کردن از معماری کافه‌ها به طور خاص کار بسیار مشکلی به‌نظر می‌رسد. اگر مخاطب کافه‌ها را از آن‌ها بگیری، شخصیت شناخته شده‌‌شان را از هم از آن‌ها گرفته‌ای. کافه‌های بسیاری در سطح شهر، چه در تهران و چه در شهرستان‌ها، وجود دارند …
وابستگی معماری به سرمایه خطر آن دارد که طفیلی بازارش کند و مدگرایی، آن هم در شکل پلشت آن، می‌تواند معماری را عشوه‌فروش و هرجایی کند. همچنین برداشت عموم از معماری همچون فنّی عام که همه می‌توانند در آن دستی داشته باشند، قدمی به‌سوی دموکراتیک شدنِ معماری برنداشته بلکه آن را به هرج‌و‌مرج هم کشانده …