عرصه‌ای آزاد برای اندیشیدن دربارهٔ معماری ایران
جان ایچ آرنولد[1] در کتاب تاریخ، تاریخ را صرفاً بخشی از اتفاقات و حوادث صورت گرفته در گذشته می‌داند که اثری از آنها ثبت شده باشد؛ خواه میراث نامنقول مادی باشد و خواه متنی در لابه‌لای قفسه‌های کتابخانه. در واقع،
مرحوم داریوش شایگان در کتاب آسیا در برابر غرب ضمن بیان «نهیلیسم و تاثیر آن بر تقدیر تاریخیِ تمدن‌های آسیایی» به بررسی «موقعیت تمدن‌های آسیایی در برابر سیر تطور تفکر غربی» نیز پرداخته است. آنچنان که از عنوان کتاب نیز
این روزها در شبکه‌های مجازی شاهد شکل‌گیری گفت و گوهای متعددی پیرامون یک اثر هنری هستیم؛ اثری که توسط دو هنرمند چینی به نام‌های «سان یوآن»[1] و «پنگ یو»[2]، با همیاری دو مهندس متخصص در زمینه هوش مصنوعی، طراحی و
گذشته و تاریخ در گفتمان ما عموماً به یک معنی تلقی می‌شوند؛ این دو اگرچه بسیار به هم مرتبط هستند اما عدم تفکیک آنها از یک‌دیگر منجر به پدیدآمدن نتیجه‌گیری‌های بحث برانگیزی خواهد شد. در موجزترین حالت گذشته را می‌توان